Przez wakacje ciężko pracowałam na wyjazd do Rzymu, który okazał się kompletnym niewypałem. Było mocno przereklamowany, brudny, hałaśliwy i zatłoczony. Główne punkty na trasie wycieczkowej rozczarowywały. Nie podobała mi się Kaplica Sykstyńska, ani Bazylika św.Piotra, muzea watykańskie znudziły, a Koloseum i Forum Romanum choć ciekawe to tylko okruchy dawno minionej i pogrzebanej świetności.
Wieczne Miasto, jak dla mnie, nie trzyma klimatu. Brakuje wąskich uliczek, kamieniczek i roślinności (które kojarzą mi się z Włochami), jest za to w nadmiarze samochodów, skuterów i spalin. Brak klimatu widziałam też w kościołach, które były tyle razy przerabiane i "upiększane", że nic do siebie nie pasuje, wszystkiego jest za dużo, a kicz aż kapie ze ścian (spływając po paskudnych, kolorowych marmurach)
Z zabytków "porzymskich"* podobały mi się tylko fontanny : Di Trevi (jej uroku nie da się akurat oddać żadnym zdjęciem, byłam pod wielkim wrażeniem) i te na placu Navona.
Podobał mi się też campo dell Fiori, Forum, Kolosem i Termy Karakali, ale tu były już "ale".
Z Forum, Koloseum i Term zostały resztki i to czego już nie było zrekonstruowano jednocześnie za dużo i za mało. W Kolosem nawet nie do końca byłam pewna ile z tego to oryginalne mury, a ile dobudowano, żeby to co zostało się jakoś trzymało i wyglądało.
Termy robiły wrażenie, ale o ile bardziej zachwycające by były gdybym mogła z nich skorzystać!
Imponujący był też Panteon. Prawdziwe cudo architektoniczne, ale mi się nie podobał poprostu jako budynek. Za to podobały mi się obeliski porozstawiane po różnych placach Rzymu : ten przed Panteonem otoczony fontanną, ten na placu Popolo, a najbardziej ten obok Panteonu, na placu Minerwy dźwigany przez słonika.
A imponujący miał być pomnik Emanuela II, o którym mogę powiedzieć, że jest odpowiednikiem naszego Pałacu Kultury. Czy się komuś podoba czy nie to już jego sprawa, a widać go z prawie całego miasta i znakiem orientacyjnym jest świetnym.Niestety jego otoczenie jest okropne. Ogromne ruchliwe, smrodliwe i hałaśliwe ulice, jakich niestety w Rzymie jest sporo,a że Włosi okropnymi kierowcami są**, to jest to problem.
Na domiar złego w hostelu pogryzły mnie pluskwy (a ja myślałam, że uczulenie) i od drugiego dnia swędziało mnie wszystko, wyglądałam jak trędowata i chodziłam zła.
Nie był to dobry urlop, a po powrocie wylądowałam na zwolnieniu, ze siedząco-piekącą wysypką i poczuciem winy że Asi grafik rozwalam.
A mimo wszystko dobrze być w domu.
migdałki z białą czekoladą
170 g mąki
70 g migdałów w płatkach
75-85 g marcepanu
70 g białej czekolady
20-30 g cukru
2 łyżki masła
2 jajka (osobno żółtka i białka)
1/2 łyżeczki sody oczyszczonej
1/4 szklanki mleka (?)
płatki migdałów do posypania
Te ciastka to mój kulinarny eksperyment. Inspirowane pysznymi mocno marcepanowymi ciastkami które jadłam we Włoszech(zdjęcie obok przepisu). Nie wyglądały i nie smakowały tak,jak miały, ale jestem z nich całkiem zadowolona.
Składniki sypkie wymieszałam w misce, wtarłam do niej marcepan, dorzuciłam żółtka i mleko. Połamałam białą czekoladę i z dwoma łyżkami masła rozpuściłam w mikrofali. Ubiłam białka na sztywną pianę, dodałam do miski wystudzoną czekoladę i pianę z białek. Krótko wymieszałam do połączenia.
Moje ciasto wyszło zbyt rzadkie (myślę że można zrezygnować z mleka) dlatego po pierwszej rozlanej porcji ciastek, z reszty zrobiłam muffiny(do nich mleko się przyda). Obie wersje mi smakowały; ciastko-placuszki wyszły delikatne i słodkie, w muffinach marcepan jest znacznie bardziej wyczuwalny.
Ciasteczka piekłam 10 minut, muffiny 15-18 w temp 175*C
*czyli tych po starożytnym Rzymie
** a z drugiej strony kiedy wysiedli z samochodu (tudzież zsiedli ze skutera- dużo w Rzymie skuterów jest) zmieniali się w super życzliwych chętnie i dobrze mówiących po angielsku ludzi. Wszyscy byli bardzo skorzy do pomocy. Szkoda że równie niezorganizowani
P.S.
na ostatnim zdjęci gościnnie wystąpił nowy, urodzinowy serwis mamy. Czyż nie jest śliczny ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz